Inpakken en wegwezen

Donderdag 8 november 2018

Bepakt en bezakt sta ik bij van der Valk in Drachten te wachten op mijn vervoer naar Bremen.
De vrouw van Rob is zo vriendelijk ons naar het vliegtuig te brengen. Die staat 3 uren verder op ons te wachten.
We vliegen van Bremen naar Amsterdam, vervolgens naar Nairobi (Kenia) en van daaruit met een propper (tweemotorig vliegtuigje) naar Kilimanjaro Airport waar we omstreeks 9 uur in de ochtend zullen aankomen.

Het avontuur voor mij is gisteravond al begonnen…
Twee koffers inpakken. Zomerse kleren, handdoeken, DEET tegen de muggen, paspoort e.d.
Tandenborstel niet vergeten. Vorige keer moest ik er eentje op het vliegveld kopen.
In de 2e koffer geurtjes en cadeautjes van Els Klop voor de teamleidsters bij het KCMC. Zes tablets voor de ICT-afdeling en snoertjes voor mijn iPhone en laptop.

Je vraagt je af wat de geurtjes van Els in mij koffer doen? Nou dat zit zo…
Els gaat ook naar het KCMC… maar dan als lid van het IC-team. En haar koffers zijn (altijd) te zwaar. Tja dan help je haar uit de brand of liever gezegd… van de kilo’s.

Op Schiphol sluiten 3 andere teamleden aan en is op Piet na het clubje compleet. Piet komt vanwege een trouwerij wat later. Zondag is hij dan ook van de partij.
De reis van 12 uren verloopt voorspoedig. Na 2 speelfilms, wat gedommel en een vroeg vliegtuigontbijt komt Nairobi in beeld. Bewolkt en 21 graden.

Nog een uurtje met de propper van Precision Air en we zien de Kilimanjaro opdoemen. Dit jaar veel sneeuw op de berg en dat is een goed teken.

Op het vliegveld worden we opgehaald door een busje van het KCMC. Rob en Radboud die voor het eerst in Afrika zijn genieten duidelijk van het ritje naar Moshi.
Links en rechts Tuk-tuks, dieselwalmen van stokoude vrachtauto’s die kreunend de berg op rijden. Spectaculaire inhaalacties van de wilde busjes. Dit is Afrika op zijn best.

Ons huisje op de compound van het ziekenhuis ziet er voor Afrikaans begrippen goed uit. In de koelkast zitten al wat boodschappen, daar heeft Anneth voor gezorgd. Anneth regelt de huisvesting van alle buitenlanders binnen het KCMC. We kregen te horen dat er op dit moment 48 Nederlanders actief zijn binnen het KCMC. De Nederlanders doen het dus goed bij het KCMC.

Nadat we ons hebben gesetteld gaan we eerst wat eten in het bedrijfsrestaurant. Lokale gerechten voor een lokale prijs. Met z’n 6’n voor 12 euro (2 euro pp) warm gegeten en dat inclusief drinken. ’s Middags vooral bezig geweest met het scoren van 4G internetkaartjes voor onze smartphones. Een week snel internet voor een tientje. Daarin zijn ze hier heel wat verder dan in Europa.

We bezoeken ook de ICT-afdeling en de toegezonden apparatuur wordt uitgetest. Gelukkig…. de apparatuur heeft de reis naar Afrika overleeft. Onze Tanzaniaanse ICT-collega’s smullen van onze aanwezigheid. Wij smullen mee.
Maandag gaan we van start. Het feest gaat dan beginnen.

We eten ’s avonds bij de Indiër. Kip tandoori en nog wat.
Het is nog vroeg in de avond als we vermoeid in bed duiken.

-Sobantu-